Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Duo Reges: constructio interrete. Quo tandem modo? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Restatis igitur vos; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Cave putes quicquam esse verius. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.

Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra omnia.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Id enim natura desiderat. Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Quae est igitur causa istarum angustiarum?
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille
quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per
se sit tantum inchoata.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Quo tandem modo?: Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Tenent mordicus.: Minime vero istorum quidem, inquit.