Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Duo Reges: constructio interrete. Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Refert tamen, quo modo.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Inde igitur, inquit, ordiendum est.
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quid nunc honeste dicit?

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?

Ne id quidem, nisi multa annorum intercesserint milia, ut
omnium siderum eodem, unde profecta sint, fiat ad unum
tempus reversio.

Cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito
tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque
modico.

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Primum quid tu dicis breve?
Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.
Cur, nisi quod turpis oratio est?
Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Haec dicuntur inconstantissime.: Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Sed videbimus.: Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.
Nihil sane.: Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Non igitur bene.: Bonum valitudo: miser morbus.
Bork: Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.