Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Et nemo nimium beatus est; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Duo Reges: constructio interrete. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Bork: Istic sum, inquit.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.
An eiusdem modi?: Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.
Perge porro;: Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Nam libero tempore, cum soluta nobis est eligendi optio, cumque nihil impedit, quo minus id, quod maxime placeat, facere possimus, omnis voluptas assumenda est, omnis dolor repellendus.

Ita enim parvae et exiguae sunt istae accessiones bonorum,
ut, quem ad modum stellae in radiis solis, sic istae in
virtutum splendore ne cernantur quidem.

Nam nisi hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum
sit, nullo modo probari possit beatam vitam virtute effici.

Omnis enim est natura diligens sui.

Itaque his sapiens semper vacabit. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam: Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse virum.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Omnis enim est natura diligens sui.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.