Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Recte, inquit, intellegis. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Tum mihi Piso: Quid ergo? Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Nemo igitur esse beatus potest. Bork Duo Reges: constructio interrete.

Cur post Tarentum ad Archytam?

Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem
illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Tum mihi Piso: Quid ergo?

Eaedem res maneant alio modo.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ut id aliis narrare gestiant? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. At coluit ipse amicitias. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Hoc sic expositum dissimile est superiori.
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Quis enim redargueret?: Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.