Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Duo Reges: constructio interrete. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Quibus ex omnibus iudicari potest non modo non impediri
rationem amicitiae, si summum bonum in voluptate ponatur,
sed sine hoc institutionem omnino amicitiae non posse
reperiri.

Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex
Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.

Paria sunt igitur.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Neutrum vero, inquit ille.
Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Quare ad ea primum, si videtur;
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Bork

Dicimus aliquem hilare vivere;: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Bork: Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.
Bork: Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Recte, inquit, intellegis.: At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Cur iustitia laudatur?: Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Stoici scilicet.: Nulla erit controversia.

Primum quid tu dicis breve? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Cumque ipsa virtus efficiat ita beatam vitam, ut beatior esse non possit, tamen quaedam deesse sapientibus tum, cum sint beatissimi;