Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Cur, nisi quod turpis oratio est? Duo Reges: constructio interrete. Num quid tale Democritus? Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Quod autem patrocinium aut quae ista causa est voluptatis, quae nec testes ullos e claris viris nec laudatores poterit adhibere?

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Praeclare hoc quidem. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed nunc, quod agimus; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Minime vero, inquit ille, consentit.

Urgent tamen et nihil remittunt. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus
ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur,
quem scis quam admirer quemque eo delecter.

Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit,
quem in adoptionem D.

Bork: Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Bork: Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;
Idem adhuc;: Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
A mene tu?: Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Etiam beatissimum?: Praeteritis, inquit, gaudeo.
Bork: Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.