Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Sed quot homines, tot sententiae; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Quo modo?: Nam quid possumus facere melius?
Id [redacted]tilius factum negabat.: Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Scrupulum, inquam, abeunti; Hoc non est positum in nostra actione.

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes, quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi exercitatio duplex.

Venit ad extremum;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.