Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Duo Reges: constructio interrete. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quid, quod res alia tota est? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate
transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis
squilla atque acupensere cum decimano.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. An hoc usque quaque, aliter in vita? Itaque ab his ordiamur. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Non laboro, inquit, de nomine.
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur.
Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.
Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?
Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Zenonem roges;: Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Bork: Respondeat totidem verbis.
Praeclarae mortes sunt imperatoriae;: In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Recte dicis;: Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Attulisti aliud humanius horum recentiorum, numquam dictum ab ipso illo, quod sciam, primo utilitatis causa amicum expeti, cum autem usus accessisset, tum ipsum amari per se etiam omissa spe voluptatis.