Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sedulo, inquam, faciam. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Sed ad bona praeterita redeamus. Duo Reges: constructio interrete. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Quippe, inquieta cum tam docuerim gradus istam rem non habere quam virtutem, in qua sit ipsum etíam beatum.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Ratio quidem vestra sic cogit. Ac tamen hic mallet non dolere. Bork Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.
Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.

Bork: Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Bork: Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Primum divisit ineleganter;: Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Bork: Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Tu quidem reddes; Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum
putet.

Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque
laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.