Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Duo Reges: constructio interrete. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Non enim, quod facit in frugibus, ut, cum ad spicam
perduxerit ab herba, relinquat et pro nihilo habeat herbam,
idem facit in homine, cum eum ad rationis habitum perduxit.

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non
probare?

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Bork: Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.
Ita prorsus, inquam;: Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?
At multis malis affectus.: Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Bork: Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.