Esse enim, nisi eris, non potes.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. In schola desinis. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quis enim redargueret? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Hoc simile tandem est?
Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.

Frater et T.: Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.
Bork: Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Nos commodius agimus.: Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Quid vero?: Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Praesertim cum in re publica princeps esse velles ad eamque
tuendam cum summa tua dignitate maxime a nobis ornari atque
instrui posses.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae
effeminari virum vetant in dolore.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Quae duo sunt, unum facit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Sed ad bona praeterita redeamus. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quis istud possit, inquit, negare? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.