Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ac tamen hic mallet non dolere. At multis malis affectus. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Duo Reges: constructio interrete. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Sed fac ista esse non inportuna;

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Bork: Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.
Quonam, inquit, modo?: A mene tu?
Falli igitur possumus.: Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Bork: Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
At certe gravius.: Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Sullae consulatum?: Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine.
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Erillus autem ad scientiam omnia revocans unum quoddam bonum
vidit, sed nec optimum nec quo vita gubernari possit.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod
intellegam;

Non potes, nisi retexueris illa.
Bork
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quid ergo?

Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si illud, hoc;