Negare non possum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, quod res alia tota est? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Non est igitur voluptas bonum. Cur post Tarentum ad Archytam? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Duo Reges: constructio interrete. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille;

Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? De vacuitate doloris eadem sententia erit. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Quonam modo?: Bork
Bork: Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis
instituta sunt aut inventa sunt?

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?